ΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΗΣ ΜΠΥΡΑΣ AMSTEL ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

 

 

    Πριν από χρόνια οι υπεύθυνοι επικοινωνίας, σχεδιασμού και μάρκετινγκ της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, της οποίας κύριο προϊόν είναι η μπύρα Amstel, έβλεπαν να συρρικνώνεται σταδιακά το ποσοστό του μεριδίου της εταιρείας στην Ελληνική αγορά. Για πολλές δεκαετίες η εταιρεία, χρησιμοποιώντας θεμιτά αλλά και αθέμιτα μέσα, κατείχε ηγεμονική και σχεδόν μονοπωλιακή θέση στην αγορά.

 

    Οι λόγοι για την συρρίκνωση του μεριδίου της Amstel στην Ελληνική αγορά μπύρας, ήταν προφανείς. Μόλις άρχισαν να εφαρμόζονται στοιχειωδώς οι κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού και έπαψε η προστασία άνωθεν, από πολιτικά συμφέροντα και επιχειρηματικά καρτέλ, ξεκίνησε η ανάπτυξη μικροζυθοποιείων σε όλη την Ελλάδα αλλά και άλλων Ζυθοποιείων βιομηχανικής κλίμακας.

 

    Σε εκείνη την συγκυρία, οι υπεύθυνοι σχεδιασμού και μάρκετιγκ της εταιρείας, αποφάσισαν να περάσουν σε μια φάση επιθετικής διαφήμισης υψηλού κόστους. Παραβλέποντας τους στοιχειώδεις κανόνες της διαφημιστικής δεοντολογίας και θεωρώντας ότι η χρήση αρνητικής διαφήμισης με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον των μικροζυθοποιών αλλά και των υπολοίπων παραγωγών μπύρας, προχώρησαν στην δημιουργία ενός διαφημιστικού σποτ το οποίο προβλήθηκε υπερβολικά στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. 

 

    Στο πρώτο διαφημιστικό σποτ εμφανίζονται δύο νέοι, ο Μπίλυ και ο Μάνος, που προσπαθούν να φτιάξουν τη δική τους μπύρα, εκφράζουν υψηλές και υπερβολικές προσδοκίες, μέχρι που να ονειρεύονται να κατακτήσουν την παγκόσμια αγορά. Προσγειώνονται όμως απότομα στην πραγματικότητα, όταν ο ένας από τους δύο δοκιμάζει το προϊόν, διαπιστώνει ότι «θέλει λίγη δουλίτσα ακόμα…» και ευθύς αποφαίνεται με νόημα ότι «δεν είναι και Amstel». Στο σποτ είναι εμφανή τα στοιχεία με τα οποία γελιοποιοποιούνται οι νεαροί παραγωγοί μπύρας, αλλά και όλοι οι άλλοι παραγωγοί μπύρας πλην της Amstel. Προβλήθηκαν συνολικά έξι διαφορετικά διαφημιστικά σποτ μέσα σε δύο χρόνια.

 

    Η στόχευση της διαφήμισης ήταν συγκεκριμένη. Με αλαζονεία επιχειρούσε να δυσφημήσει και να πλήξει την αξιοπιστία και την παραγωγική ικανότητα, όλων όσων κέρδιζαν μερίδιο στην αγορά, δηλαδή των μικροζυθοποιών, αλλά και όλων των άλλων μεγάλων παραγωγών πλην της Amstel, όπως η Βεργίνα. 

 

    Το μήνυμα της διαφήμισης ήταν σαφές και κατανοητό. Το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γέμισαν από αρνητικά σχόλια για την Amstel, ενώ οι πωλήσεις των ανταγωνιστών της Amstel εκτοξεύθηκαν. Οι ανταγωνιστές της Amstel, αν και είχαν έννομο συμφέρον, δεν προχώρησαν σε ένδικα μέσα κατά της Amstel, καθώς έβλεπαν ότι η επιχειρούμενη δυσφήμιση λειτουργούσε ως πρώτης τάξεως διαφήμιση, η οποία και τους έδινε ολοένα και μεγαλύτερα μερίδια στην αγορά, όσο υποχωρούσε το μερίδιο της Amstel.

 

    Η Amstel αυτοεγκλωβίστηκε σε μια διαφημιστική καμπάνια υψηλού κόστους, στην οποία προσπαθούσε να δυσφημήσει όλους τους άλλους παραγωγούς μπύρας. Ενώ θα έπρεπε να αναδείξει άμεσα τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και την ποιοτική διαφορά του προϊόντος της, επέλεξε να αναλωθεί σε μια λογική δυσφήμισης και απαξίωσης των ανταγωνιστών της, η οποία έφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Παρακολουθούσε την συρρίκνωση των ποσοστών της στην αγορά, χωρίς δυνατότητα αντίδρασης. 

 

    Αφού πλήρωσε τεράστια ποσά για εκείνη την διαφημιστική καμπάνια, παρακολουθεί μέχρι και σήμερα τα ποσοστά του μεριδίου της στην αγορά να συρρικνώνονται και τα μερίδια των ανταγωνιστών της να μεγεθύνονται. Την διαφήμιση εκείνη την απέσυρε κακήν κακώς. Όμως η μεγάλη ζημιά είχε γίνει. «Έβαλε τα χεράκια της και έβγαλε τα ματάκια της» που λέει και ο λαός.

 

    Δυστυχώς ανάλογη συμπεριφορά με αυτήν της Amstel επέδειξε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοεγκλωβίστηκε θεωρώντας ότι θα κέρδιζε ψήφους, επιχειρώντας να πλήξει είτε την Νέα Δημοκρατία είτε τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά είτε τους υπόλοιπους διεκδικητές της λαϊκής ψήφου. Επέλεξε να έχει ως κεντρικό θέμα στην δημόσια αντιπαράθεση της προεκλογικής περιόδου, αλλά και πριν από αυτήν, όχι τόσο την προβολή των θέσεών του, αλλά κυρίως την αρνητική διαφήμιση των αντιπάλων του. Η επικοινωνιακή διαχείριση αποδείχθηκε παντελώς λανθασμένη, καθώς αδυνατούσε να πείσει, ακόμα και στις περιπτώσεις στις οποίες είχε απόλυτο δίκαιο. 

 

    Όπως ακριβώς και στην περίπτωση της Amstel, είναι βέβαιο πως αρκετοί στον ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβαν τι πρόκειται να συμβεί. Και μάλιστα το κατάλαβαν όχι μόνο πρόσφατα, αλλά από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην κυβέρνηση. Υποθέτω ότι θα πρότειναν και αλλαγή της επικοινωνιακής στρατηγικής του κόμματος, χωρίς να εισακουστούν. Ίσως δε και να εισέπραξαν και διάφορους "χαρακτηρισμούς" εντός των κομματικών οργάνων. Μπορεί να αισθάνονται σήμερα δικαιωμένοι όμως η ζημιά έχει ήδη γίνει. Ακόμη και αν αλλάξει ριζικά η επικοινωνιακή στρατηγική του κόμματος, φαίνεται ότι τα ποσοστά του κόμματος θα συρρικνώνονται, ενώ τα ποσοστά των «δυσφημούμενων διαφημιζομένων» θα αυξάνουν. Και για τον ΣΥΡΙΖΑ ισχύει ακριβώς ότι ισχύει και για την Amstel: «Έβαλαν τα χεράκια τους και έβγαλαν τα ματάκια τους». 

 

    Στην περίπτωση της πολιτικής το διακύβευμα είναι διαφορετικό. Η συρρίκνωση του ποσοστού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω, δεν παράγει τα ίδια αποτελέσματα με την συρρίκνωση του μεριδίου μιας εταιρείας παραγωγής μπύρας, όπως η Amstel. Μια ανίσχυρη και αναιμική αντιπολίτευση, οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στην δημιουργία ισχυρής μονοκομματικής κυβέρνησης η οποία εξελίσσεται σταδιακά και μέσα σε ελάχιστο χρόνο σε ανεξέλεγκτη, διεφθαρμένη και αλαζονική. Η εμπειρία από τις ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις των προηγούμενων δεκαετιών στη χώρα μας, δείχνει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. 

 

    Η ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται. Συνήθως με την διαδοχή που έθεσαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι: Ύβρις, Άτη, Νέμεσις, Τίσις. Την Ύβρι της αλαζονείας διαδέχεται η Άτη με πράξεις απροσεξίας, ανόσιες και προσβλητικές. Ύστερα η θεία δίκη Νέμεσις επιλαμβάνεται της τιμωρίας, η οποία οδηγεί στην καταστροφή που φέρνει η Τίσις. 

 

    Και φυσικά εννοείται πως η διαδοχή Ύβρις, Άτη, Νέμεσις, Τίσις αφορά τους πάντες: Και την Amstel και τον ΣΥΡΙΖΑ και την Νέα Δημοκρατία….