Προτελευταῖο Ἡμερολόγιο Γέφυρας  τοῦ καπετὰν Νικόλα

(στὴ μνήμη τοῦ ἀξέχαστου φίλου Νίκου Μυλωνᾶ ποὺ ἔφυγε στὶς 10-12-2015)

 

Χειμωνιάτικο παράξενο πρωινό,

δέκα του Δεκέμβρη σήμερα.

«Καταπέλτης κλειστός, ὑδατοστεγὴς θύρα κλειστὴ,

ἔναρξη ἀπάρσεως καὶ ἀποδέσεως,

ἀπομάκρυνση ἀπὸ προβλήτα»

Ἥλιος γλυκός, χαμογελαστός.

Περνᾶμε ἀνοιχτὰ τῆς Παλιάπολης.

«Πορεία ἀληθὴς σαράντα δύο μοῖρες,

δρομόμετρο στοὺς δέκα τέσσερεις κόμμα ἐννιὰ κόμβους».

Ματιὰ στὸ βάθος δεξιά,

τὸ Ἱερὸ τῶν Μεγάλων Θεῶν,

λάμπει καὶ φωτίζει τὴν ὁμίχλη.

Ὀμορφιά…

Ἀπ’ τὸν Μάη οὔτε μία μέρα ἄντεξα,

νὰ φεύγω καὶ νὰ ’ρχομαι,

δίχως νὰ ρίχνω μία ματιὰ στὴν ὀμορφιά.

Ἀκούστηκε κάτι σὰν μουσική,

μέσ’ ἀπ’ τὴ θάλασσα…

Εἶναι δυνατόν;

Ἡ θάλασσα ἔπαιζε λύρα, γκάϊντα καὶ νταούλι

«Ὁ Κωνσταντῖνος ὁ μικρός, ὁ μικροκωνσταντῖνος,

μικρὸν τὸν εἶχε ἡ μάνα του, μικρὸν τ’ ἀρραβωνιάζει».

Πάνω στὸ κῦμα,

ἡ φωτιά, τὰ κάρβουνα καὶ οἱ ἀναστενάρηδες.

«Ἀλλοίμονο σ’ αὐτοὺς

πού δὲν καταλαβαίνουν πανηγύρι».

Εἶναι δελφίνια αὐτὰ πού χορεύουνε στὸ κῦμα;

«Πορεία γυροπυξίδας σαράντα δύο μοῖρες,

πορεία εὐθυντήριας σαράντα μοῖρες»

Δὲν εἶναι δελφίνια μᾶλλον…

Σὰν νὰ ’μαστε ἐμεῖς παιδιά,

μπάλα παίζουμε καὶ ψοφᾶμε στὴν κούραση,

στὸν Ὀβὰ καὶ στὸ Ἡρώων.

Κι ὕστερα τέρμα Μεραρχίας, πρὸς Σταθμό,

πηγαίνουμε νὰ κλέψουμε,

γλυκὰ καὶ δροσερὰ ἀχλάδια …

Ὡραῖα χρόνια…

«Παραλλαγὴ εὐθυντήριας δύο μοῖρες»

Παράξενα σήμερα τὰ παιχνίδια τοῦ μυαλοῦ.

Τί θυμᾶμαι πάλι…

Ὅλες τοῦ κόσμου πέρασα τὶς θάλασσες,

δίχως νὰ φοβηθῶ ποτέ.

Μόν’ στὴ Λιβύη τότε μὲ τὸ τσιμεντάδικο,

πού παρὰ τρίχα γλυτώσαμ’ ἀπ’ τὶς βόμβες.

Θυμᾶμαι ἀκόμα κείν’ τὴ μέρα,

κι οἱ σκέψεις τότε,

ἴδιες μὲ σήμερα, ὁλόϊδιες.

Παιχνίδια τοῦ μυαλοῦ, παιχνίδια….

«Διεύθυνση ἀνέμου: Βορειοανατολικός,

Ἔνταση ἀνέμου: Τέσσερα μπωφόρ,

Βαρομετρικὴ πίεση: Χίλια τριάντα μιλλιμπάρ»

Τζούρα γλυκειὰ ἀπ’ τὸ τσιμπούκι.

Αὐτὸς ὁ καπνὸς εἶναι πολὺ καλός….

Τί εἶναι τοῦτο πάλι;

Τὰ κορίτσια, ἡ μάνα, ἡ ἀδελφή,

πάνω στὰ κύματα,

κι ἀπὸ πίσω ὅλες οἱ γυναῖκες τῆς ζωῆς,

σ’ Ἀνατολὴ καὶ Δύση καὶ Βορρᾶ καὶ Νότο,

παρέλαση στὸ ρυθμὸ τῆς μηχανῆς…

«Προσέγγιση λιμένα, μηχανὴ εἰς προσοχή,

πόντιση ἀγκυρῶν, ἔναρξη προσδέσεως».

Προσοχὴ στοὺς χειρισμούς.

Ὅλα καλά…

«Τέλος προσδέσεως,

ἄνοιγμα καταπέλτη καὶ ὑδατοστεγοῦς θύρας».

Εἶναι καὶ ’κεῖνες οἱ δουλειές,

πρέπει νὰ γίνουν στὸ λιμάνι.

Ἕξι ὦρες γιὰ τὸ ἑπόμενο δρομολόγιο,

φτάνουν καὶ περισσεύουν…

«Ἡμερολόγιο Γέφυρας, τίθεται σφραγίδα καὶ ὑπογραφή».

Γέφυρας; Ποιᾶς Γέφυρας; Γιὰ ποῦ;

…Τέλος πάντων…

Χειμωνιάτικο παράξενο πρωινό,

δέκα τοῦ Δεκέμβρη σήμερα…

 

Το ποίημα απέσπασε το Β΄ Βραβείο στον Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό "ΕΛΙΚΩΝ 2018", της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Περιέχεται στην ποιητική συλλογή "Παλίντονος αλυπία" (2018).